Amaç: Vitreomaküler traksiyonunda (VMT) spontan ayrılma ile ilişkili öngörücü faktörlerinin gözden geçirilmesi.
Gereç ve Yöntem: Ovid MEDLINE, Embase ve Cochrane Library üzerinde sistematik literatür taraması gerçekleştirildi. Spontan ayrılan VMT ile persistan VMT’yi karşılaştıran çalışmalar dahil edildi. Rastgele etkiler modeli kullanılarak bir meta-analiz yapıldı ve ağırlıklı ortalama fark (AOF), risk oranı (RO) ve %95 güven aralıkları (%95 GA) uygun olarak bildirildi.
Bulgular: 258 çalışmadan, 934 gözün 272’sinin (%29) spontan gerilediği 12 çalışma dahil edildi. Ortalama yaş 70 yıl, hastaların %37.2’si erkek ve ortalama takip süresi 22.0 ay idi. Spontan ayrılma için önemli prediktif faktörler: daha küçük VMT çapı (n=177; AOF=-212.48μm, %95 GA=[-417.36,-7.60], P=0.04), epiretinal membran (ERM) yokluğu (n=162; RO) = 2.17, 95% GA=[1.18,3.97], P=0.01) ve sağ göz tutulumu (n=76; RO=2.10, 95% GA=[1.14,3.88], P=0.02) olarak belirlendi. Yaş, başlangıç en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK), cinsiyet, oküler komorbidite, diğer göz arka vitreus dekolmanı, önceki intravitreal enjeksiyon gibi faktörlerin etkisi anlamlı değildi. Ortalama ayrılma süresi 15.3 aydı (n=212). Ortalama EİDGK 0,34±0,21’den (Snellen 20/44) ayrılma sonrası 0,20±0,58 logMAR’a (Snellen 20/32) yükseldi (n=121).
Sonuç: Daha küçük VMT çapı, ERM yokluğu ve sağ göz tutulumu olan olgularda spontan VMT ayrılması beklenebilir. Bu öngörücü faktörlere ve tolere edilebilen semptomlara sahip olan hastalarda takip düşünülebilir.
Garg A, Popovic MM, Cioana M, et al. Predictive factors of spontaneous release of vitreomacular traction: a systematic review and meta-analysis. Retina. 2022 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35483036/
