İstanbul Retina Enstitüsü
Vitreoretinal ara yüzeyde karşılaşılan en yaygın patoloji, arka kortikal vitreusun iç limitan membrandan ayrılmaya başlamasıdır. Buna ‘‘ARKA VİTREUS DEKOLMANI’’ denir ve bu durum lokalize, parsiyel ya da total olabilmektedir. Bununla birlikte OCT’ye dayanan sınıflandırma şemasında ‘‘VİTREOMAKÜLER ADEZYON’’ terimi
- Vitreus dekolmanının tam olarak gerçekleşemediği
- Arka vitreusun bir bölümünün perifoveal alana yapışık olarak kaldığı
- Eşlik eden retina anomalilerinin olmadığı durumlar için kullanılmaktadır.
Aslında doğum esnasında gözlerin çoğunda tam bir vitreoretinal adezyon vardır. Bu nedenle vitreoretinal adezyon ve vitreomaküler adezyon normal bir durumdur. Vitreomaküler adezyon OCT ile saptanabilen anatomik özelliklere göre tanımlanan bir terimdir. Kortikal vitreusun retina yüzeyinden ayrılıp sadece foveanın 3 mm yarıçapı içinde yapışık kalması ile karakterize bir durumdur. Akut bir olay olduğu için retinada OCT ile saptanabilen bir değişiklik olmaz. Hastalarda çoğunlukla herhangi bir görme bozukluğuna yol açmaz. Vitreomaküler adezyon, perifoveal alanda yapışıklık alanı ≤1500μm ise FOKAL, >1500 μm ise GENİŞ VİTREOMAKÜLER ADEZYON olarak alt gruplara ayrılmaktadır. Vitreomaküler adezyonu olan gözlerde ek olarak yaşa bağlı makula dejenerasyonu, retina ven tıkanıklığı ya da diabetik makula ödemi gibi ek patolojiler olabilmektedir. Ek bir göz patolojisinin olmadığı sadece vitreomaküler adezyonun olduğu olgular İZOLE, vitreomaküler adezyona eşlik eden ek patolojilerin olduğu olgular EŞ-ZAMANLI olarak adlandırılmaktadır.
Duker JS, Kaiser PK, Binder S, et all. The International Vitreomacular Traction Study Group Classification of Vitreomacular Adhesion, Traction, and Macular Hole. Ophthalmology 2013;120:2611-2619
